ตลาดน้ำอัมพวา(1)

เมื่ออาทิตย์ก่อน เรากลับบ้านไปทำธุระที่อัมพวา สมุทรสงคราม ได้เห็นความเปลี่ยนแปลงหลายอย่างในละแวกบ้านเรา โฮมสเตย์ผุดขึ้นมากมาย ธุรกิจการท่องเที่ยวเข้ามาในรูปแบบต่างๆ กัน พวกเขาทำธุรกิจอย่างกันอย่างตะกรุมตะกราม ส่วนที่บ้านเราโชคดี ลูกสาวบอกเราหลายครั้งไม่ให้เราทำโฮมสเตย์เพราะกลัวความเป็นส่วนตัวจะหายไปและความอึกทึกเข้ามาแทนที่ นัยว่าเจ้แกอยากอยู่แบบสงบๆ

ขากลับเราลองแวะตลาดน้ำยามเย็นที่ตลาดอัมพวา ทั้งๆ ที่เราไม่เคยเฉียดกรายเข้าไปในตลาดเลยตั้งแต่มีตลาดน้ำตอนเย็นเพราะเราไม่ชอบคนเยอะ ประกอบกับไม่มีความจำเป็นต้องไปตลาดแถวนั้น เพราะไม่ใช่ที่ที่คนสวนแบบเราจะเข้าไปเดินเบียดคนเยอะๆ

สองปีหลังนี้ อัมพวาเปลี่ยนไปมาก นัยว่าเกิดจากการโปรโมทของหลายๆ ฝ่ายเพื่อให้เกิดการท่องเที่ยว อย่างแรก วิถีชีวิตของคนท้องถิ่นเปลี่ยนแปลงไป คนต่างถิ่นเข้าไปค้าขายที่ตลาดน้ำ ซื้อที่ดินริมน้ำ ริมคลองทำธุรกิจโฮมสเตย์ ซึ่งก็ไม่แปลกอะไรที่คนท้องถิ่นจะไม่ได้อะไรมากนักกับการท่องเที่ยว ผมเห็นแล้วเศร้า นักท่องเที่ยวที่หลั่งไหลเข้ามาขาดจิตสำนึก ไม่เข้าใจวิถีชีวิตของผู้คนท้องถิ่น มักง่าย ทิ้งขยะส่งเดช พ่อค้า แม่ค้า คนขายของแหกปากตะโกนร้องเรียกให้ซื้อของตนเหมือนตลาดนัดจตุจักร ดูเหมือนตลาดนัดขายสินค้าทั่วไปมากว่าจะเป็นตลาดน้ำวิถีชีวิตของคนอัมพวา

ตอนที่เราเป็นเด็ก ช่วยแม่พายหัวเรือจากคลองบางลี่เล็กไปขายของที่ตลาดน้ำหน้าวัดอัมพวันเมื่อสามสิบปี แตกต่างจากวันนี้มาก เป็นชีวิตเรียบง่าย เราซื้อของมาขายตามคลอง ผิดกับตลาดอัมพวาอย่างเห็นได้ชัด

รายการโทรทัศน์แห่ประโคมข่าวตามกระแสเพราะกลัวตกข่าว จึงไม่แปลกใจกับข่าวที่คนที่อยู่ริมน้ำตัดต้นลำพูหน้าบ้านตัวเองทิ้งเพราะรำคาญเรือนักท่องเที่ยวแห่ไปดูหิ่งห้อยและรุกล้ำความเป็นส่วนตัวของพวกเขา