Wednesday 28 February 2007

เตรียมตัวลงหาด

เราเดินทางไปเที่ยว แต่ไม่ลืมติด เครื่อง Metal Detector ไปด้วยเพราะอาจได้ของแปลกๆ นอกจากแหวน เหรียญ สร้อยคอหรืออื่นๆ แล้ว เราภูมิใจที่ได้ช่วยเหลือคนอื่นบ้าง
ครั้งหนึ่งเรากำลังหาของที่ชายหาด มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาบอกว่า "เฮีย ช่วยหาแหวนให้หน่อยได้มั้ย ไม่รู้ตกตรงไหน" เราเดินไปดูให้ สักพักก็ได้ของคืนตรงที่แกกับคณะนั่งดื่มกินกันอยู่ที่ชายหาด แหวนตกอยู่ใต้เก้าอี้นั่นเอง แกขอบอก ขอบใจใหญ่จะให้เงินเราเป็นการตอบแทน เราบอก "ไม่เป็นไรหรอก ไม่ได้ลงทุนอะไร" แกเลยให้เบียร์มาหนึ่งโหล บางครั้งเงินก็ไม่สำคัญอะไรกับเรา เราภูมิใจที่ได้ช่วยเหลือใครบ้าง

Hobby แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ

ไปเที่ยวที่ชายหาดเจ้าสำราญ


เดินหาของตามชายหาดได้เพื่อนมากมาย ทั้งเด็กๆ และคนที่เข้ามาคุยด้วยความสนใจเพราะไม่เคยเห็น "คนชรา หาของ"

คนหาของ Treasure Hunting


แหวนที่พบใต้ทรายของชายหาดแห่งหนึ่ง

โลกส่วนตัวของลุงวรรณ
“ลุง หาอะไรครับ”
“หาอะไรคะ ลุง”
เหล่านี้เป็นคำถามที่ “คนหาของ” อย่างเรามักได้ยินประจำ
หาของ?
หาอะไร?
บางคนเรียกตัวเองว่า “นักล่าสมบัติ” บางคนก็เรียกตัวเองด้วยความเจียมตัวว่า “ คนหาของตก”
ไม่ว่าจะเรียกตัวเองว่าอย่างไร เราขอเรียกตัวเองไปพลางๆ ก่อนว่า “นักหาของด้วยเครื่อง”
อาจจะเป็น “Treasure Hunter” หรือ“Detectorist”
เมื่อต้นปีก่อน มีโอกาสรู้จักกับเพื่อนรุ่นน้องคนหนึ่งซึ่งลาออกจากราชการทหารมาทำมาค้าขายอาหารอยู่ที่หาดสวนสน บ้านเพ ระยอง งานอดิเรกยามว่างจากช่วยแฟนขายอาหารของเพื่อนคนนี้ก็คือ “หาของ” ตามชายหาดซึ่งนักท่องเที่ยวที่มาเล่นน้ำในทะเลทำหล่นในน้ำ ด้วยเครื่องมือตรวจหาโลหะที่เรียกทับศัพท์ว่า Metal Detector
เพื่อนคนนี้ สอนเราให้รู้จักและคุ้นกับเครื่อง Detector พอทดลองเล่นดู ก็รู้สึกสนุก และคิดว่าเหมาะสำหรับชายวัย (ชรา) อย่างเรา ตั้งใจไว้ว่าจะหามาใช้สักเครื่องหนึ่ง
หลังจากค้นข้อมูลเกี่ยวกับเครื่อง Detector แบบต่างๆ ที่มีอยู่ในปัจจุบันจากอินเตอร์เน็ตและหนังสืออยู่พักใหญ่ก็ได้เสป็คที่ต้องการและท้ายที่สุดก็ได้ตัดสินใจซื้อเครื่องมือสองมาใช้ในเวลาต่อมา โดยติดต่อซื้อผ่านเอเย่นต์รายหนึ่งที่เป็นตัวแทนจำหน่ายเครื่อง Detector ยี่ห้อ Fisher รุ่น
CZ-20 ซึ่งเป็นฝรั่งชื่อ Keith ราคาไม่แพงมากนักเพราะเป็นเครื่องใช้แล้วและที่จัดว่าเป็นข้อดีของเครื่องรุ่นนี้ก็คือ สามารถเอาลงไปหาในน้ำได้ด้วย ผมอยากได้เจ้าเครื่องที่ว่านี้มาหาของในคลองหน้าบ้านผม ด้วยเหตุที่วัยเด็กผมชอบเล่นน้ำในคลองกับเพื่อนๆ ผมกับเพื่อนๆทำของหล่นไว้มาก ไม่ว่าจะเป็นเหรียญสตางค์(แดง)และเหรียญที่เป็นพระที่ เด็กๆ หลายต่อหลายรุ่นเล่นน้ำคลองแห่งนี้ คิดว่าคงมีของที่ว่ามาหล่นไว้มาก
นอกจากนั้นผมคิดจะหาของที่คนทำหล่นไว้ตามท่าน้ำหน้าวัดแถวบ้านเพื่อหวนย้อนกลับไปสู่อดีตอีกครั้ง
หลังจากศึกษาคู่มือวิธีใช้และเทคนิคในการหาของจนคิดว่าบินเดี่ยวเองได้แล้ว จึงออกตระเวนหาของตามที่ต่างๆ สนุกมากแต่แดดเผาจนเกรียมไปหมดแล้ว
ผมเริ่มหาของตามชายหาดและตามสนามเด็กเล่นเก่าๆ หรือแม้แต่สนามฟุตบอล ก็ได้ของมาสะสมเล่น ตั้งแต่เหรียญต่างๆ ไปจนถึงเหรียญที่เป็นพระเครื่อง ลองดูตัวอย่างสมบัติ(บ้า)ที่เจอที่หาดแห่งหนึ่ง

ลองขุดหาสมบัติตามชายหาดอยู่สักพักจึงเรียนรู้ว่าการ Metal Detecting นี้มีศิลปมากมายที่ต้องเรียนรู้ไปเรื่อยๆ ตลอดจนมรรยาทและจรรยาบรรณที่ต้องคำนึงด้วย

Metal Detecting
Treasure Hunting

Tuesday 27 February 2007

หวนคิดไปในวัยเด็ก

ไม่ได้คิดจะเรียกร้องหรืออยากจะกลับไปอยู่ในวัยเด็กอีกครั้ง แต่จะมีความสุขทุกครั้งเมื่อหวนนึกถึงวัยนั้น ที่เรากับเพื่อนๆเคยใช้คลองหน้าบ้านเป็นสนามเด็กเล่น เราเล่นน้ำกันทั้งวัน เมื่อหิว เราก็ขึ้นมาคดข้าวในครัวกิน และก็กลับลงไปแช่อยู่ในน้ำทั้งวัน จนแม่ต้องคอยถือไม้เรียวมาคอยเรียกให้ขึ้นจากน้ำ เป็นอย่างนี้จนเติบใหญ่
เมื่อตอนนั่งเรือไปโรงเรียน เราชอบชะโงกหน้าไปราละอองน้ำที่สาดกระเซ็นขึ้นมาเป็นฝอย และจะถูกครูดุทุกครั้งที่ทำอย่างนั้น เราชอบมาก แม้ตอนนี้ เมื่อเวลาฝนตกขณะขับรถ เราชอบเปิดหน้าต่างเพื่อให้ละอองฝนกระเซ็นเข้ามาปะทะกับใบหน้า มีความสุขมากและทำให้นึกถึงวัยเด็กครั้งก่อนนั้น