ความงามที่ซ่อนอยู่ภายใน

ว่ากันว่าคนเมืองในปัจจุบันแล้งน้ำใจกันไปหมดแล้ว แม้แต่การเสียสละเล็กๆ น้อยๆ เช่นสละที่นั่งบนรถประจำทางสาธารณะให้คนอ่อนแอกว่าก็หายากเต็มที อย่างไรก็ตาม สิ่งสวยงามย่อมเกิดขึ้นบนโลกเราเสมอ อย่างเช่นวันนี้ (วันที่ ๑๙ กันยายน ๒๕๕๐) เวลา ประมาณ ๑๕.๓๐ น. ขณะที่เราโดยสารรถไฟฟ้าใต้ดินจากสถานีหัวลำโพงไปสวนจตุจักร ผู้โดยสารแน่นพอสมควร ไม่มีที่นั่ง เมื่อมีคนชราคนหนึ่งขึ้นมา เราเตรียมขยับให้แกนั่ง แต่ก็ไม่ทัน เด็กวัยรุ่นนักเรียน ม. ปลาย (น่าจะอยู่ม.๔) คนหนึ่ง (ชื่อ น.ส.จิรานุช มหา...ที่หน้าอกปักชื่อตัวย่อ พ.ม.น่าจะเป็นโรงเรียนสตรีมหาพฤฒาราม)ลุกขึ้นเชิญให้คนแก่คนนั้นมานั่งในที่นั่งของเธอ

เราเห็นความงามที่ซ่อนอยู่ภายในตัวเด็กคนนี้และภาวนาขอให้ความงดงามเช่นนี้ติดตัวไปจนเธอโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ที่น่านับถือต่อไป
ใครว่าคนเมืองใจดำ อย่างน้อยเด็กคนนี้ก็ทำให้เห็นว่าสังคมไทยนั้น ยังมีคนน้ำใจงาม
การทำความดีนั้น ไม่จำเป็นต้องทำในสิ่งที่ยิ่งใหญ่ แต่การทำความดีทุกครั้งเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ อย่างน้อยก็สำหรับตัวเราเอง

ขอเป็นกำลังให้เด็กคนนี้ทำหน้าที่พลเมืองที่ดีของไทยต่อไป