มีใครบางคนกล่าวไว้ว่า"ชีวิตคือการเดินทาง"ในชีวิตของคนเรานั้น ไม่อาจยุติการเดินทางไปข้างหน้าได้ จะเดินเร็วหรือช้าเท่านั้น และไม่มีใครรู้ว่าจะจบลงเมื่อไร แต่นั่นไม่สำคัญ สิ่งสำคัญอยู่ที่ว่าจะจบลงอย่างไร จบแบบมีคุณค่าต่อตนเองและคนรอบข้างที่เกี่ยวข้องด้วยหรือเปล่า หรือจะจบอย่างไร้ค่า ไม่มีความหมาย ไม่มีคุณค่ากับความทรงจำของใครต่อใคร
ลุงวรรณช่วยลูกสาวย้ายของ(สมบัติบ้า)จากมหาวิทยาลัยกลับบ้าน เมื่อคราวใกล้จบการศึกษา ตอนนี้พักเหนื่อยสนามหน้าบ้าน ลูกถ่ายไว้ เมื่อปีก่อน
Posted by ลุง วรรณ at 23:07